Narzędzia składają się z trzech części: wejściowej (1), kalibrującej (2) i wyjściowej (3). Jedna szczęka jest nieruchoma, druga wykonuje ruch posuwisto-zwrotny. Uchwycenie przedmiotu obrabianego i walcowanie następuje na części wejściowej. Kąt γ jest mniejszy od kąta tarcia. Automatyczne usunięcie wyrobu zachodzi na części wyjściowej. Na powierzchniach szczęk wykonane są rowki o kształcie odpowiadającym zarysowi walcowanego gwintu, odchylone od kierunku ruchu o kąt równy kątowi wzniosu linii śrubowej. Metoda zapewnia średnią dokładność i dużą wydajność.

Schemat walcowania szczękami płaskimi;
1 – szczęka stała, 2 – szczęka ruchoma, 3 – przedmiot obrabiany, l1 – część wejściowa, l2 – część kalibrująca, l3 – część wyjściowa.

Powrót